عجبــــ وفـــايـــي دآرد اين دلتنگــــي...!
تنهـــــاش که ميـــذآريـــي ميــري تو جمـــع و کلّي ميگـــي وميخنــــدي...
بعد کـــه از همه جـــدآ شدي از کـُنـــج تآريکـــي ميآد بيرون
مي ايستـــه بغـــل دستــتــــ ... دســتـــ گرمشـــو ميذاره رو شونتــــ
بر ميگـــرده در گوشــتـــ ميگـــه:
خـــوبــي رفيـــق؟؟!!بـــآزم خودمـــم و خـــودتــــ ...
خـــــــــــــــدایـــــــــــــــا!..
خورشید را به من قرض میدهی؟..
از تو كه پنهان نیست،
سرزمین خیالم دوباره یخ بسته است...
نظرات شما عزیزان:
ϰ-†нêmê§ |